"Δυσλεξία και Ξένες Γλώσσες"

του Νίκου Μητρούση

[ Η Δυσλεξία ως όρος προσπαθεί να περιγράψει τις μαθησιακές δυσκολίες ενός ατόμου στην κατάκτηση των δεξιοτήτων της ανάγνωσης, της γραφής και της ορθογραφίας ]

 Τα δυσλεξικά άτομα παρουσιάζουν μια μεγάλη ποικιλία στην κλινική τους εικόνα, οπότε έχουμε ένα πολύπλοκο σύνδρομο, στο οποίο εμπλέκονται διάφοροι επιστημονικοί κλάδοι, όπως η ιατρική, η παιδαγωγική, η ψυχολογία και η νευρολογία. Επιστημονικοί κλάδοι, που προσεγγίζουν το πρόβλημα ο καθένας από τη δική του σκοπιά και θεώρηση, με αποτέλεσμα να μη μπορούμε να δώσουμε έναν ακριβή ορισμό ή αιτιολογία για τη Δυσλεξία.

Η Δυσλεξία, σύμφωνα με γενετικές έρευνες, καταδεικνύεται ως κληρονομήσιμη και οικογενειακή. Δε δημιουργείται και δεν παρουσιάζεται ξαφνικά  σε κάποια ηλικία (εκτός αν εμφανιστεί μετά από κάποιο τραυματισμό, οπότε θα μιλάμε για επίκτητη δυσλεξία), ούτε εξαφανίζεται μετά από κάποιο χρονικό διάστημα. Αντιμετωπίζεται δε, με εξατομικευμένα προγράμματα από κατάλληλα καταρτισμένους εκπαιδευτικούς.

Η διδασκαλία μίας ή και δύο ξένων γλωσσών σε μαθητές με Δυσλεξία  είναι εφικτή, αρκεί να πραγματοποιείται από εξειδικευμένα στις ειδικές μαθησιακές ανάγκες άτομα. Σίγουρα τα προβλήματα που εμφανίζονται στη μητρική γλώσσα (π.χ. αντικατοπτρισμός, παράλειψη ή πρόσθεση γραμμάτων, τόσο στη γραφή όσο και στην ανάγνωση) δυσκολεύουν την εκμάθησή των ξένων γλωσσών, αν και δε μεταφέρονται πάντα αυτούσια από τη μια γλώσσα στην άλλη. Σημαντικό ρόλο παίζει και η επιλογή της ξένης γλώσσας.

 [ H γερμανική γλώσσα επομένως, εν συγκρίσει με την αγγλική, θεωρείται σίγουρα πιο εύκολη για την εκμάθηση της από άτομα με Δυσλεξία ]

Όπως είναι γνωστό, τα Αγγλικά ανήκουν στην πιο δύσκολη κατηγορία για την εκμάθησή τους από δυσλεξικά άτομα. Αυτό οφείλεται στο ότι η αγγλική γλώσσα είναι μια μη φωνητική γλώσσα (άλλα γράφουμε και άλλα διαβάζουμε). Στη γερμανική γλώσσα αντίθετα, υπάρχει στενή αντιστοιχία μεταξύ ήχων και γραμμάτων, προφορικού και γραπτού λόγου δηλαδή. Στα Γερμανικά ένα φωνήεν αναπαριστά έναν και μόνο ήχο, ενώ η μοναδική δυσκολία φαίνεται να είναι η εκάστοτε παρατεταμένη προφορά τους, η οποία όμως αντιμετωπίζεται με τη χρήση βασικών κανόνων.

Βιβλιογραφία:

-    Πόρποδας, Κ. Δ. (1997). Δυσλεξία: Η ειδική Διαταραχή του Γραπτού Λόγου. Αθήνα: Έκδοση του συγγραφέα.

-    Στασινός, Δ.Π. (1999). Δυσλεξία και σχολείο. Αθήνα: Gutenberg.

-    Janikova, Vera (2009). Was kann den Kindern mit Lernschwierigkeiten ihr Deutschlernen leichter machen. Germanistische Studien zur Sprache, Literatur und Didaktik II. Presov: Masaryk University.

-    www.dyslexia.gr (Απρίλιος 2013)

---