"Ψηφιακή τεχνολογία και Μαθησιακές Δυσκολίες"

του Νίκου Μητρούση
(τμήμα του άρθρου "Μαθησιακές Δυσκολίες, μια πρώτη προσέγγιση")

"Η ψηφιακή τεχνολογία και επικοινωνία (σύγχρονη και ασύγχρονη) μπορεί να γίνει το δεκανίκι μας τόσο κατά την παράδοση του μαθήματος στο σχολείο, όσο και κατά την επανάληψή του στο σπίτι.

Πηγή εικόνας: www.dyslexiaa2z.com

Χρησιμοποιώντας το διαδραστικό πίνακα, τον Η/Υ και το διαδίκτυο (πλατφόρμες διδασκαλίας, εργαλεία και εφαρμογές Web 2.0 (π.χ. πλατφόρμα moodle, wikis, blogs, forums κ.α.)). Με αυτόν τον τρόπο οι μαθητές δεν κατέχουν πλέον απλώς παθητικό ρόλο στη διαδικασία της μάθησης. Αναπτύσσονται οι δημιουργικές δεξιότητές τους, συνδέεται η παλαιά με τη νέα γνώση και δίνουμε την αίσθηση του παιχνιδιού – βασικό κίνητρο για ένα μαθητή – απελευθερώνοντας τη σκέψη και την ηρεμία τους.

Συνδυάζοντας την κατά πρόσωπο διδασκαλία με την ηλεκτρονική και την εξ αποστάσεως μάθηση (blended learning) προσφέρουμε στο μαθητή τη δυνατότητα της αυτορρυθμιζόμενης μάθησης, του αυτοελέγχου, της αυτοδιόρθωσης των λαθών του και της αυτοαξιολόγησης, δίνοντας του την αίσθηση της αυτόνομης διδασκαλίας."

Βιβλιογραφία:

-  Μητρούσης, Νίκος (2012): „Web 2.0 und Lerntheorien, Angebot und Einsatzmöglichkeiten im Fremdsprachenunterricht“. Α.Π.Θ. Φιλοσοφική Σχολή, τμήμα Γερμανικής Γλώσσας και Φιλολογίας. Θεσσαλονίκη.

"Δυσλεκτικός δε σημαίνει χαζός!"

του Νίκου Μητρούση
τμήμα του άρθρου "Μαθησιακές Δυσκολίες, μια πρώτη προσέγγιση"

Πηγή εικόνας: www.edugroup.at

Έννοιες όπως Μαθησιακές Δυσκολίες (διαταραχές: ανάγνωσης, γραπτής έκφρασης, μαθηματικών), Δυσλεξία και Διάσπαση Προσοχής έχουν μπει στο λεξιλόγιό μας μόλις τα τελευταία χρόνια. Οι έννοιες αυτές είναι η επιστημονική εξήγηση (και η εκδίκηση συνάμα) των ατόμων που κάποτε αδίκως στιγματίστηκαν και που όλοι θυμόμαστε μέσα στην τάξη ή στην παρέα ως «ο αργόστροφος…», «ο τεμπέλης…», «αυτός που δεν του κόβει…», «δεν κάθεται στον κώλο του…» και τόσα άλλα.

 “ Ακόμα θυμάμαι το Βασίλη, το συμμαθητή μου στο Δημοτικό και στο Γυμνάσιο, που αν και δυσκολευόταν να διαβάσει και να γράψει, αυτόν επίλεγε πρώτα κάθε ομάδα όταν παίζαμε ποδόσφαιρο αφού ήταν καλύτερος όλων μας, ήταν αυτός στον οποίο απευθυνόμασταν αργότερα για να επισκευάσει τα μοτοποδήλατά μας, είναι αυτός τον οποίο καλώ και σήμερα όταν «κολλάει» ο υπολογιστής μου… Κι όμως ήταν αυτός, τον οποίο ο απαίδευτος δάσκαλος  στο Δημοτικό Σχολείο (εν έτει 1993) παρότρυνε δημόσια να γίνει «τσομπάνης» γιατί «η ομάδα δεν τραβάει…». Θού Κύριε... ”