(9+1) Συμβουλές για γονείς παιδιών με δυσκολίες προσοχής

Συμβουλές για γονείς παιδιών με δυσκολίες προσοχής. Αναμφίβολα θα πρέπει να καταβάλετε μεγάλη προσπάθεια προκειμένου να βελτιώσετε την ευημερία του παιδιού σας απομακρύνοντας τις τοξίνες από το περιβάλλον του, διασφαλίζοντας ότι τρέφεται σωστά και επίσης ότι κοιμάται και γυμνάζεται αρκετά.

Είναι σημαντικό οι γονείς να πηγαίνουν το παιδί τους στην παιδική χαρά πριν ή μετά το σχολείο και να βεβαιώνονται ότι ασκείται αρκετά καθημερινά. Εάν ένα παιδί δεν λαμβάνει καθημερινή άσκηση σε κάποιο εξωτερικό χώρο, μπορεί να αποτελεί ένα μέρος του προβλήματος της δυσκολίας στην προσοχή του. Τα παιδιά χρειάζονται να κινούνται, να δουλεύουν πάνω στο συντονισμό της σκέψης και του σώματός τους, να κάνουν χρήση των χεριών τους και να επιλύουν προβλήματα. Το να κάθονται παθητικά μπροστά από την τηλεόραση ή τα βιντεοπαιχνίδια δεν αποτελεί κατάλληλο τρόπο για να περάσουν περισσότερο από μία ή δύο ώρες. Εάν οι καιρικές συνθήκες δεν ευνοούν, υπάρχουν και άλλοι τρόποι εκτός της τηλεόρασης ή του ηλεκτρονικού υπολογιστή. Μερικές καλές ιδέες είναι τα επιτραπέζια παιχνίδια ή τα χαρτιά, η μαγειρική, ο χορός, οι χειροτεχνίες, ή απλά ένα κάστρο από τα μαξιλάρια του καναπέ. Κλείστε τις ηλεκτρονικές συσκευές, όταν περνάτε χρόνο με τα παιδιά σας, έτσι ώστε να μπορούν να επικεντρώσουν την προσοχή τους σε αυτό που κάνετε.

Είναι καλό το παιδί να έχει σταθερό πρόγραμμα ύπνου και να κοιμάται περίπου δέκα με έντεκα ώρες το βράδυ. Ένα μπάνιο με άλατα π.χ. μπορεί να βοηθήσει ένα παιδί που εμφανίζει δυσκολίες στον ύπνο του. Το ίδιο, φυσικά, αποτέλεσμα έχει και η απαγόρευση του ηλεκτρονικού υπολογιστή πριν τον ύπνο. Θέστε ένα χρονικό όριο στη χρήση του υπολογιστή σε τουλάχιστον δύο ώρες πριν πέσει για ύπνο. Το παιδικό δωμάτιο θα πρέπει να αερίζεται καλά, καθώς επίσης προτείνεται να μη φορά συνθετικές πυτζάμες ή να κοιμάται σε συνθετικά σκεπάσματα. Προσπαθήστε να περιορίσετε όλα τα οπτικά ερεθίσματα, τα οποία μπορεί να το αποσπάσουν, στον χώρο όπου κοιμάται. Φυσικά, η τηλεόραση και τα βιντεοπαιχνίδια θα πρέπει να βρίσκονται εκτός του δωματίου του. Τοποθετήστε το ραδιόφωνο και το ξυπνητήρι στην άλλη μεριά του δωματίου. Τέλος, σβήστε τα φώτα.

Εξετάστε εάν υπάρχει η δυνατότητα απομάκρυνσης επεξεργασμένων τροφίμων από τη διατροφή του παιδιού και την ύπαρξη μίας ποικίλης διατροφής με πολλά φρούτα και λαχανικά. Το πρωινό και το μεσημεριανό θα πρέπει να περιέχουν σύνθετους υδατάνθρακες και πρωτεΐνες έτσι ώστε το σάκχαρο του παιδιού να παραμένει καθημερινά σε σταθερά επίπεδα.

Προτείνεται η εξέταση από τον οφθαλμίατρο, προκειμένου να εξακριβωθεί εάν αντιμετωπίζει προβλήματα συντονισμού των ματιών του. Εάν δεν μπορεί να δει αυτό που κάνετε, ειδικά σε κοντινή απόσταση, είναι πολύ δύσκολο διατηρήσει την προσοχή του.

Βοηθήστε το παιδί να διαχειρίζεται το άγχος με τεχνικές αναπνοής και ασκήσεις γιόγκα. Παιχνίδια όπως οι φούσκες και οι σφυρίχτρες απαιτούν συνεχή εκπνοή, βελτιώνοντας έτσι την αναπνευστική ικανότητα με έναν ευχάριστο και λειτουργικό τρόπο. Πολλά παιδιά δεν αναπνέουν σωστά, οπότε οποιαδήποτε άσκηση πάνω στην αναπνοή μπορεί να ωφελήσει. Οι μικρές αναπνοές δυσκολεύουν το παιδί να διατηρήσει την προσοχή του, εμποδίζοντας την οξυγόνωση του εγκεφάλου. Δείξτε στο παιδί σας μερικές απλές ασκήσεις γιόγκα.

Βεβαιωθείτε ότι πίνει πολύ νερό.

Εργαστείτε πάνω στο νευρολογικές λειτουργίες του σώματος του παιδιού, με τη συμμετοχή του σε δραστηριότητες συντονισμού εγκεφάλου και σώματος, όπως ασκήσεις γιόγκα, πολεμικές τέχνες και αισθητηριακή ολοκλήρωση. Μάθετε πώς να διδάξετε ασκήσεις για τις αντανακλαστικές στάσεις. Φτωχά αντανακλαστικά, ειδικά το τονικό αντανακλαστικό του αυχένα, εμπλέκονται σε μαθησιακά προβλήματα και προβλήματα προσοχής.

Στο σχολείο βεβαιωθείτε ότι η στάση του σώματός του, όταν κάθεται, δεν αφήνει τον αυχένα του εκτεθειμένο. Μία βολική γωνία θεωρείται το καλύτερο μέρος. Σε περίπτωση που η οργάνωση της τάξης είναι σε κυκλικό σχήμα, προτείνεται να κάθεται κοντά στον/στην δάσκαλο-α, με υποστήριξη της πλάτης του, είτε με μία καρέκλα, είτε έχοντας την πλάτη του στον τοίχο. Ένα φουσκωτό μαξιλάρι θεωρείται το καλύτερο σε αυτήν την περίπτωση. Διαλείμματα για να κινείται, τρόφιμα για να μασά παράλληλα καθώς και μικρά παιχνίδια για να παίζει με τα δάχτυλά του, θα βοηθήσουν όταν δεν μπορεί να διατηρήσει την προσοχή του. Επίσης διερευνείστε, με δεδομένο ότι είναι δύσκολο για το παιδί να απολαύσει το φαγητό του σε ένα πολύ θορυβώδη χώρο, αν είναι εύκολο να τρώει το φαγητό του μέσα στην ήσυχη τάξη.

Προσπαθούμε να δομήσουμε τις ασκήσεις που έχει το παιδί για το σπίτι. Αναμφίβολα το διάβασμα στο σπίτι αποτελεί κάτι που μπορεί να είναι δύσκολο ακόμα και για τα παιδιά με τυπική νευρολογική ανάπτυξη. Αφήστε το παιδί σας να ασκηθεί πριν το διάβασμα, να πιει ένα ποτήρι νερό και να φάει ένα θρεπτικό σνακ. Φροντίστε ώστε τα πόδια του να ακουμπούν το πάτωμα, το ύψος του τραπεζιού να είναι κάτω από το στήθος του και ότι ο φωτισμός του δωματίου είναι επαρκής. Τοποθετήστε ένα φουσκωτό μαξιλάρι, καθώς και ένα πίνακα με ορισμένη κλίση. Βάλτε ως προτεραιότητα τις δυσκολότερες ασκήσεις, αφού στην αρχή το παιδί μπορεί να συγκεντρώνεται καλύτερα. Χωρίστε το διάβασμα σε τμήματα, π.χ. δέκα λεπτά το κάθε τμήμα, και αφήστε το να κινείται έστω για ένα λεπτό από τη θέση του.

Ανταμείβετε πάντα την προσπάθειά του!

---

Πηγή:www.pediastaff.com/resources-guest-blog-homemade-solutions-for-attentional-difficulties–featured-november-5-2010

Αναδημοσίευση από: http://www.ikidcenters.com (18.12.2014)

Xmas e-card 2014

Αντίο καρέκλες!

Σήμερα ήταν μια ιδιαίτερη μέρα!

Τα τελευταία 5 χρόνια λέγαμε ότι θέλαμε να κάνουμε τα θρανία και οι καρέκλες να μοιάζουν περιττά στην τάξη. Να αντικατασταθούν αν είναι δυνατόν με αντικείμενα πιο χρηστικά και καλαίσθητα. Έτσι λοιπόν η μαμά Ζωή, νεοαφιχθείσα με τα παιδάκια της από την Κέρκυρα, έδωσε τη λύση. Οι καρέκλες του σχολείου σιγά σιγά εκτοπίζονται από… μπάλες!

Σε αντίθεση με τις καρέκλες, που εμποδίζουν τη σωστή ανάσα, την καλή κυκλοφορία του αίματος και που επιβαρύνουν το σώμα με τη λανθασμένη στάση, οι ελβετικές μπάλες γυμναστικής ή όπως είναι γνωστές «οι μπάλες για πιλάτες», κρατούν το σώμα σε εγρήγορση, βοηθούν στη συγκέντρωση, ενώ γυμνάζουν, διευκολύνοντας την αναπνοή και την καλύτερη κυκλοφορία του αίματος. Δεν είναι τυχαίο που τις μπάλες αυτές τις χρησιμοποιούν σε κέντρα πληροφορικής, σε εργασίες που απαιτούν πολύ καθισιό, ενώ βοηθούνε ιδιαίτερα παιδιά με αυτισμό. 

Με χαρά λοιπόν σας δίνουμε μια γεύση από χοροπήδημα!!!

Πηγή: https://fourfourasweb.wordpress.com/2014/12/01/%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%AF%CE%BF-%CE%BA%CE%B1%CF%81%CE%AD%CE%BA%CE%BB%CE%B5%CF%82/

"Ορισμός και θεωρίες ερμηνείας της αναπηρίας"

Συχνά το φαινόμενο της αναπηρίας λόγω του πολυδιάστατου χαρακτήρα του, δημιουργεί σύγχυση στην διατύπωση του ορισμού του. Πάντως οι περισσότεροι επιστήμονες και ειδικοί πιστεύουν πως ένας άνθρωπος είτε γεννιέται είτε αποκτά αργότερα μια αναπηρία και η αναπηρία αυτή δυσκολεύει την ζωή του καθώς του δημιουργεί προβλήματα στην καθημερινότητα του και αρνητική συνήθως αντίδραση από το υπόλοιπο κοινωνικό σύνολο.
Η πρώτη θεωρία ερμηνείας της αναπηρίας βασίζεται στο «ιατρικό μοντέλο» το οποίο θεωρεί την αναπηρία ως σωματική, νοητική ή αισθητηριακή απόκλιση από το «φυσιολογικό». Το μοντέλο αυτό τοποθετεί το «πρόβλημα» της αναπηρίας στο ίδιο το άτομο. Έτσι το μοντέλο αυτό δίνει περιθώριο σε δημιουργία προκαταλήψεων, στίγματος και αποκλεισμού των ατόμων με αναπηρία.
Η δεύτερη θεωρία ερμηνείας της αναπηρίας βασίζεται στο «κοινωνικό μοντέλο» το οποίο θεωρεί ότι η αναπηρία είναι κοινωνικό ζήτημα. Σύμφωνα με το κοινωνικό μοντέλο η κοινωνία είναι εκείνη που «κατασκευάζει» την αναπηρία, καθώς κάνει σύγκριση με το πρότυπο του «αρτιμελούς» ατόμου (Ε.Σ.Α.μεΑ, 2008).
Η τρίτη θεωρία ερμηνείας είναι ο συνδυασμός του «ιατρικού μοντέλου» και του «κοινωνικού μοντέλου» και ονομάζεται «πολυδιάστατο μοντέλο». Σύμφωνα με αυτό το μοντέλο η αναπηρία είναι φάσμα εννοιών τριών διαστάσεων: σώμα - λειτουργίες - δομή. Δηλαδή «η αναπηρία είναι ένα πολυδιάστατο φαινόμενο που βρίσκεται σε άμεση συνάρτηση με το μέγεθος του χάσματος μεταξύ των ικανοτήτων του ατόμου και των απαιτήσεων της κοινωνίας» (Ε.Σ.Α.μεΑ, 2008). Έτσι τα άτομα αυτά δυσκολεύονται στην καθημερινότητά τους καθώς η εκπαίδευση, οι υπηρεσίες και γενικότερα η δομή της πόλης δεν είναι σχεδιασμένα ώστε να εξυπηρετούν τις δυνατότητες και τις ανάγκες τους.

Πηγή: http://www.edu-special.gr (28.11.2014)

7777 visitors

Reversing Dyslexia

Improving Learning and Behavior Without Drugs (book trailer) by Dr. Phyllis Books

Word Crimes - Δε θέλει κόπο, θέλει τρόπο...!!!

Ένα πανέξυπνα στημένο videoclip που παρουσιάζει συνηθισμένα λάθη γραμματικής και συντακτικού στα αγγλικά, που εκτός των άλλων μας εμπνέει, μας δίνει ιδέες και τροφή για σκέψη για την αντιμετώπισή τους!!!

Σημεία Στίξης

Foto: Mitrousis, Nikos / Ort: Skydra, Pella / Datum: 23.7.2014

Η μη χρήση Σημείων Στίξης στη γραφή και ο μη χρωματισμός της φωνής κατά την ανάγνωση είναι κάποια από τα συμπτώματα που μπορεί να παρουσιάσουν μαθητές με Δυσλεξία.

Η μη χρήση των Σημείων Στίξης, πέρα του ότι κάνει το κείμενο δυσνόητο, μπορεί να οδηγήσει σε παρερμηνείες, μέχρι και παρεξηγήσεις...

"Η Σκληρή Πραγματικότητα του Νέου Σχολείου"

Τουλάχιστον το Υπουργείο έχει το "γνῶθι σαὐτόν"…

Η Σκληρή Πραγματικότητα του Νέου Σχολείου

 
Το σχολείο σήμερα μοιάζει συχνά με χώρο καταναγκαστικού έργου όπου λείπει η χαρά της μάθησης, της έρευνας και ανακάλυψης, της δημιουργίας. Το σχολείο έχει υποβιβαστεί από τις απαιτήσεις μιας στεγνής γνώσης με υπερφορτωμένο πρόγραμμα, που στις μικρές τάξεις γεμίζει την τσάντα των μαθητών με μεγάλο βάρος και στις μεγαλύτερες, τους επιβάλλει ένα εξαντλητικό ωράριο. Έτσι περιορίζεται ο δημιουργικός χρόνος στο σχολείο αλλά και ο ελεύθερος χρόνος. Μετά τη λήξη της «σχολικής μέρας» ο μαθητής συνεχίσει τη δουλειά του σχολείου, ενώ παράλληλα κάνει δεύτερη βάρδια σε φροντιστήρια και σε οργανωμένα ιδιωτικά μαθήματα αθλητισμού, καλλιτεχνικών κ.τ.λ.

 
Οι εκπαιδευτικοί βιώνουν ένα επαγγελματικό περιβάλλον που χαρακτηρίζεται από άγχος, αίσθηση απαξίωσης και  μια επιφυλακτικότητα απέναντι στην καινοτομία. Τρέχοντας να καλύψουν την ύλη του ενός και μοναδικού βιβλίου, που σε πολλές περιπτώσεις δεν το θεωρούν ικανοποιητικό, χωρίς εναλλακτικό εκπαιδευτικό υλικό, μέσα, νέες τεχνολογίες, καθώς και επαρκή παιδαγωγική και επιστημονική καθοδήγηση και επιμόρφωση βλέπουν να περιορίζεται ο ρόλος τους σε αυτόν του απλού διεκπεραιωτή εκπαιδευτικών εντολών και κατευθύνσεων. Και αυτά όταν οι εκπαιδευτικοί αποτελούν τον κυριότερο παράγοντα για την ποιότητα της εκπαίδευσης, παρότι το κύρος και η αμοιβή τους δεν είναι ανάλογα της υψηλής ευθύνης του επαγγέλματός τους.

 
Οι γονείς υφίστανται την πίεση όλων των προβλημάτων που αντιμετωπίζει το παιδί τους στο σχολείο και τα βιώνουν από τη δική τους πλευρά. Αναγκάζονται να αφιερώνουν σημαντικό μέρος του οικογενειακού χρόνου στο «διάβασμα των  παιδιών» και στο πηγαινέλα στα φροντιστήρια και τα άλλα ιδιωτικά μαθήματα. Υφίστανται την δυσβάστακτη επιβάρυνση στον οικογενειακό προϋπολογισμό και επηρεάζεται η σχέση του γονέα με το παιδί του, όταν υποχρεώνεται να αναλάβει και καθήκοντα άμεσης διδασκαλίας. Μια κατάσταση που ευρύτερα δημιουργεί πρόσθετες κοινωνικές ανισότητες που αντικατοπτρίζουν όχι μόνο οικονομικές αλλά και μορφωτικές και πολιτιστικές διαφορές.

 
Οι τοπικές κοινωνίες παραμένουν  απομονωμένες από το σχολείο, το οποίο  αδυνατεί να προσαρμοστεί και να αξιοποιήσει τοπικά χαρακτηριστικά. Στους γονείς δεν δίνεται φωνή και – με ευθύνη και των ίδιων - απουσιάζει η ενεργητική συμμετοχή στη συνδιαμόρφωση της σχολικής ζωής.

 
Ο μαθητής υφίσταται τις συνέπειες. Όλα τα παραπάνω έχουν συμβάλλει ώστε το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα όχι μόνο να συντηρεί και να αναπαράγει ανισότητες αλλά και να μην είναι ανταγωνιστικό τόσο στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης όσο και στο διεθνή χώρο. Οι μέτριες επιδόσεις, αφενός του εκπαιδευτικού συστήματος σε σχέση με τους στόχους της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την Εκπαίδευση και Κατάρτιση (ET 2010) και αφετέρου των ελλήνων μαθητών σε διεθνείς αξιολογήσεις όπως αυτή της PISA, καθώς επίσης η χαμηλότατη θέση της Ελλάδας ως προς τη χρήση της τεχνολογίας και το φαινόμενο της αποδημίας ελλήνων επιστημόνων, δημιουργούν μια απογοητευτική εικόνα απόδοσης του ελληνικού σχολείου. Αυτό θα αλλάξει. Είναι ώριμες πλέον οι συνθήκες στην εκπαιδευτική κοινότητα και στην κοινωνία για αλλαγές και βαθιές τομές, σωστά μελετημένες και ιεραρχημένες.

Πηγή: http://www.minedu.gov.gr/neo-sxoleio-main.html?showall=&start=1 (11/7/2014)

"Was wir heute tun..."

Foto: Mitrousis, Nikos / Ort: Frankfurter Flughafen / Datum: 27.6.2014

"Was wir heute tun, entscheidet darüber, wie die Welt morgen aussieht."

Marie von Ebner-Eschenbach

Ειδικές Μαθησιακές Δυσκολίες, Δυσλεξία & ΔΕΠ-Υ

"Δυσλεξία κ ΔΕΠ-Υ Θεωρία, Πράξη και Διαχείριση στην τάξη"

Rechenstörung zeigt sich früh - Förderung ist wichtig

Eltern können Auffälligkeiten schnell entdecken - Das Gleiche gilt für Legasthenie - Richtige Förderung ist wichtig 

Von Julia Kirchner

Foto: dpa    www.rnz.de

Schlechte Leistungen in der Schule, Angst vor dem Unterricht: Bei vier bis fünf Prozent der Schulkinder steckt eine Lese-Rechtschreibstörung (Legasthenie) dahinter. Etwas häufiger tritt eine Rechenstörung, Dyskalkulie, auf (fünf bis sechs Prozent). In vielen Fällen wird die Störung zu spät erkannt, erläutert Annette Höinghaus. Sie ist Geschäftsführerin des Bundesverbands für Legasthenie und Dyskalkulie (BLV). Wer sein Kind genau beobachtet und Rücksprache mit dem Lehrer hält, kann Auffälligkeiten aber früh entdecken:
> Woran Eltern erste Anzeichen für Legasthenie oder Dyskalkulie erkennen können: In der Regel fallen diese Leistungsstörungen früh in den ersten Schuljahren auf. Bei der Dyskalkulie nehmen Kinder zum Rechnen immer ihre Finger zu Hilfe. Außerdem können sie sich keine Zahlen merken. "Besonders auffällig wird es, wenn sie den Zehnerraum verlassen und ihre Finger zum Zählen nicht mehr ausreichen", erklärt Höinghaus. Bei einer Legasthenie fällt es Mädchen und Jungen schwer, aus Buchstaben Silben und aus Silben Wörter zu bilden. "Jedes Wort müssen sie sich immer wieder neu erarbeiten." Außerdem lesen die Kinder sehr stockend und machen viele Rechtschreibfehler.
> Eine schnelle Diagnose bringt Klarheit: Um das Kind optimal zu fördern, ist es wichtig, so schnell wie möglich eine richtige Diagnose zu stellen. "Lehrer erkennen die Störung als solche häufig nicht. Sie sagen dann, das Kind hat ADHS oder ist einfach schwächer begabt." Am besten wenden sich Eltern bei Verdacht an einen Kinder- oder Jugendpsychiater oder ein pädiatrisches Zentrum. Fachleute können eine Rechenstörung oder eine Lese-Rechtschreibschwäche mit standardisierten Tests und bildgebenden Verfahren feststellen. Für Eltern wie Kinder bedeutet die Diagnose oft eine Entlastung.
> Diese Förderung braucht das Kind: Die richtige Methode herauszupicken, ist für Eltern nicht leicht. Denn es gibt eine Vielzahl von Förderprogrammen - und "Lerntherapeut" ist kein geschützter Begriff. Höinghaus empfiehlt Eltern, sich vor Ort bei Verbänden für Legasthenie und Dyskalkulie beraten zu lassen.
Gut ist, wenn das Kind systematisch lernt, Buchstaben und Laute zuzuordnen und Wortstämme kennenlernt. Außerdem sollten Eltern dem Lerntherapeuten ihres Kindes auf den Zahn fühlen: Wie baut er den Unterricht auf? Hat er einen Lehrplan? Teilt er den Eltern Zwischenfortschritte mit? Und am wichtigsten: Tauscht er sich regelmäßig mit den Lehrern aus, um abzugleichen, was gerade im Unterricht geübt wird?
> Finanzielle Unterstützung: Eine solche gibt es in der Regel kaum. Die Krankenkasse zahle zwar die Diagnose der Leistungsstörung, aber nicht deren Therapie, erläutert die Geschäftsführerin des BLV. In Ausnahmefällen übernimmt zwar das Jugendamt die Kosten für Förderkurse. Dafür müssen Eltern allerdings nachweisen, dass ihr Kind so beeinträchtigt ist, dass ihm eine seelische Behinderung droht. In den meisten Fällen müssen Eltern also selbst für die Kosten aufkommen.

Quelle: www.rnz.de (am 19.05.2014)

"Αν ένα παιδί..." R.Russel

1 Jahr online

Καλό Πάσχα! Frohe Ostern! Happy Easter!

2 Απριλίου, Παγκόσμια Ημέρα Ευαισθητοποίησης και Ενημέρωσης για τον Αυτισμό

Mit Mobbing in der Schule umgehen (06 März, Internationaler Tag gegen Mobbing und Gewalt an Schulen)

Erstellt durch Ticamoni, Maluniu

Mobbing kommt auf die verschiedenste Arten vor und ihre Verursacher in den unterschiedlichsten Formen und Größen. Die meisten von uns müssen an irgendeinem Punkt in unserem Leben mit Mobbing umgehen. Es ist ein ernsthaftes Problem, sowohl auf der Arbeit als auch in den Schulen. Es kann teilweise so schwere Auswirkungen haben, dass die Opfer von Mobbing Suizid begehen.

Vorgehensweise

1 

Erkenne mit welchen Typ von Tyrannen du es zu tun hast. 

Was tut er oder sie anderen an und wie reagiert er oder sie auf verschiedene Situationen?

• Aggressive Mobber nutzen physische Gewalt ohne Zurückhaltung. Halte dich so gut es geht von ihnen fern.
• Hämische Mobber sind verbal aggressiv (Beleidigungen, Witze auf Kosten von anderen, Veralbern, usw.). Reagiere nicht auf sie und sie werden irgendwann aufgeben.
• Indirekte Mobber (oder Verräter) verbreiten Gerüchte, grenzen anderen aus und schaden ihren Opfern wann immer sie können. Versuche die Gerüchte zu widerlegen: Erkläre jedem, dass die Gerüchte nicht wahr sind und dass der Mobber nur Aufmerksamkeit will.
• Cybermobber greifen andere über Nachrichten, Email, soziale Medien und andere elektronische Hilfsmittel an. Der beste Weg mit ihnen umzugehen ist, ihre Nachrichten zu löschen und nichts zu lesen was sie schreiben. Blocke den Mobber am besten auch.
• Abziehmobber klauen alles was sie in die Finger bekommen können. Der beste Weg mit ihnen umzugehen ist, nichts von Wert mit dir zu tragen und notwendige Ausrüstung so weit wie möglich von ihnen fernzuhalten.

2

Gehe den Mobbern aus dem Weg.
Versuche sie in der Schule und in deinem sozialen Leben zu vermeiden. Wenn sie den selben Weg haben wie du, dann gehe lieber einen anderen Weg. Wenn sie dich nicht finden können, können sie dich auch nicht tyrannisieren. Versuche sie so gut es geht zu meiden, zeige ihnen aber nicht das du das tust, sie werden das als Angst/Erfolg auslegen und dich deswegen noch mehr drangsalieren. Gehe am besten immer mit einem Freund zusammen; das ist die Sicherheitsregel Nummer eins.

3

Zeige keine Reaktion auf das Mobbing.
Zeige den Mobbern nicht, dass sie dich verletzen, wenn sie etwas machen was dir unangenehm ist. Gehe einfach weiter. Mobber beziehen ihre Befriedigung aus dem Schmerz oder Unbehagen von anderen, wenn du also darauf reagierst, ermutigst du sie nur noch mehr. Der Mobber will die Aufmerksamkeit und wenn du ihm zeigst, dass er dich emotional verletzt, dann wird er es mit noch mehr Genugtuung weiter machen.

• Diese Taktik kann sich gegen dich wenden, je nach Art des Mobbers, also versuche die Situation richtig einzuschätzen. Manche Mobber fühlen sich sicher dich zu quälen (da sie die Tat an sich genießen), wenn sie merken, dass du nicht darunter leidest.
• Du kannst nicht vernünftig mit einer unvernünftigen Person reden. Gehe mit Würde weg, sage dir selbst, dass du besseres zu tun hast. Wenn es weitergeht, stehe für dich selbst ein.

4

Mach keine Scherze auf deine eigenen Kosten, um zu zeigen dass sie dich nicht berühren können. Das wird ihnen nur gefallen und sie steigen nur mit ihrem eigenen Spott und Entwürdigungen ein, um dein Selbstvertrauen zu senken.

5

Versuche stattdessen eine Beleidigungen auf den Beleidiger zurückprallen zu lassen.
Wenn du das in der Öffentlichkeit hinbekommst, kann das Gelächter auf Kosten des Mobbers von den drum herumstehenden Personen bewirken. Das ist der schlimmste Alptraum eines Mobbers, wenn sie von ihrer Position der Macht entthront werden. Denke immer daran, dem Mobber nicht die Aufmerksamkeit zu geben nach der er verlangt, denn das gibt ihm die Genugtuung andere zu emotional zu verletzten.

• Vermeide es den Mobber zu beleidigen, wenn er eine Geschichte von körperlicher Gewalt hat, denn das leitet nur einen Konflikt ein den du nicht gewinnen kannst. Anstatt die Situation eskalieren zu lassen, gehe einfach weg. Berichte einer Autoritätsperson (Lehrer, Polizei, Eltern) davon, wenn du denkst, dass du in ernsthafter Gefahr bist.

6

Berichte alles Mobbing an eine Autoritätsperson – deine Eltern, dem Schuldirektor, deinem Boss, oder jemand anderes, der mit dem Mobber umgehen kann. Es ist wichtig, dass du mit jemanden über dein Problem redest, damit es aufhört. Mach dir keine Gedanken darüber, dass der Mobber sich rächen könnte, wenn du über sie berichtest; sie zu besänftigen löst nie das Problem.

• Wenn eine Umfrage wegen Mobbing an deiner Schule stattfindet, schreibe die entsprechenden Namen auf. Sei nicht beschämt. Du kannst wahrscheinlich mit jemandem reden der sehr viel Erfahrung mit diesem Thema hat und der vielleicht überraschend hilfreich sein kann. Du fühlst dich vielleicht sehr klein, aber in Wirklichkeit bist du weit größer als der Mobber.

7

Hilf anderen.
Mobber sind Menschen die sich selbst besser aussehen lassen wollen als sie sind. Sie wollen Aufmerksamkeit und haben ihr Verhalten wahrscheinlich von zuhause oder von Freunden übernommen. Da du schon Opfer dieses Problems geworden bist, weißt du wie schmerzlich das sein kann, also solltest du auch anderen beistehen! Stell den Mobber zu reden und frage ihn warum er andere Menschen tyrannisieren muss. Sie haben nie eine gute Antwort auf diese Frage.

8

Nimm einen Kampfkunstkurs. 

Überlege dir Karate, KungFu, Taekwondo oder eine andere Kampfsportart auszuüben, die dir die Fähigkeit zur Selbstverteidigung verschafft. Lerne wie du kein einfaches Ziel mehr sein kannst.

• Laufe mit Selbstvertrauen und der „trau dich ja nicht mich anzumachen“ Attitüde.
• Achte auf deine Umgebung. Laufe mit erhobenen Kopf und achte aufmerksam auf die Richtung in die du gehst, nutze dein peripheres Sehen um dich der Leute um dich herum gewahr zu sein. Egal wie es in Wirklichkeit ist, wirke selbstbewusst und stehe aufrecht.

9

Lerne Selbstverteidigung. Dies ist sehr wichtig, wenn du dich einmal verteidigen musst. Du musst keinen schwarzen Gürtel haben, lass dir nur ein paar Tipps geben.

• Ein schneller Tritt in die Leistengegend wird die Person benommen und peinlich berührt genug zurücklassen, damit du entkommen kannst. Mobber sind meistens nicht darauf vorbereitet, dass sich jemand wehrt.
• Wenn der Schritt nicht funktioniert, versuche es mit dem Solar Plexus (kurz unter den Rippen), oder tritt gegen sein Knie, damit die Person strauchelt.
• Laufe weg, such dir einen sicheren Ort und rufe nach Hilfe.

10

Sei cleverer als der Mobber. 

Die meisten Mobber sind nicht besonders smart oder clever, das kannst du zu deinem Vorteil nutzen.

• Lache über alles was sie sagen und je schlimmer die Beleidigung, je härter musst du Lachen. Kein künstliches Lachen! Denke an etwas wirklich Lustiges und versuche wirklich zu Lachen. Das ist unglaublich frustrierend für Mobber, denn sie wollen das du weinst, nicht das du lachst (und so hart zu Lachen, dass du weinst, zählt dabei nicht).
• Schreie mit aller Kraft einen Satz in sein Gesicht. Du solltest das nur versuchen, wenn er dir auf den Fuß gestiegen ist oder sonst wortlos etwas extra nerviges gemacht hat. Es gibt viele gute Dinge die du dabei zitieren kannst, wie der erste Vers eines Gedichts, Lieder die schon fast vergessen sind ("I am I, Don Quixote, the Man of LaMancha") oder selbst etwas erfinden („Ich hätte gerne einen Euro, dann könnte ich Fisch kaufen“). Komplette Sinnfreiheit ist dabei Trumpf. Der Mobber ist davon so überrascht, dass du vielleicht einen Lacher ernten kannst oder zumindest schnell wegkommst (wenn er denkt, dass du total verrückt bist, ist das auch in Ordnung).

Tipps

• Sei bestimmt und stehe deinen Mann.
• Manche Mobber sind einfach neidisch auf dich. Sie mobben dich nur, weil du ein Talent hast, dass sie nicht haben, also sei stolz auf das was du tust. Jemanden Beleidigen ist kein Spaß. Es ist wahrscheinlich sogar so, dass tief in ihrem Inneren, den Mobbern der Mut fehlt das zu machen was sie gerne machen würden.
• Bleibe zu jeder Zeit ruhig, denn das verunsichert und frustriert den normalen Mobber, da sie versuchen negative Reaktionen hervorzurufen.
• Laufe mit grundlosem Selbstvertrauen und einer „Wage es bloß nicht mich anzuquatschen“ Einstellung.
• Ignoriere sie und laufe weiter – das ist deine beste Chance. Alles was sie wollen ist Aufmerksamkeit.
• Versuche fröhlich zu sein.
• Versuche nie Rache auszuüben. Das wird ihnen nur gefallen. Verhalte dich ruhig.
• Erzähle jemand Außenstehende, dass du dich bedroht fühlst. Wenn man schreckliche Geschichten über Leute liest, die über 8 Jahre hinweg gemobbt wurden, dann liegt das an einem Mangel an Kommunikation.
• Sage nie etwas schlechtes um dich zu verteidigen. Wenn du das gleiche aus Rache machst, was der Mobber macht, dann bist du nicht besser als er.
• Was auch immer du tust, kämpfe nicht direkt gegen den Mobber, außer du bist in ernsthafter Gefahr.

Warnungen

• Wenn der Mobber ein Erwachsener oder junger Erwachsener ist, der dich bedroht oder verletzt, dann nennt man das Missbrauch. Wende dich sofort an jemanden, oder rufe eine Hilfsnummer an (z.B. 0800 – 111 0 333).
• Lass dich nicht von Mobbern verunsichern und auf suizidale Gedanken bringen. Warum die geliebten Menschen verletzen, nur wegen ein paar Idioten?
• Nimm dir nicht alles was sie sagen zu Herzen. Lass dich nicht von ihnen hereinlegen. Wenn sie nett zu dir sind und es so aussieht als würden sie es ernst meinen, gib ihnen eine Chance. Wenn es so aussieht, als würden sie es nur vortäuschen, ignoriere sie.
• Vielen Kindern wird beigebracht, dass Mobber nicht körperlich werden, wenn sie sich nur über sie lustig machen. Das ist nicht immer die Wahrheit, es kann immer eskalieren. Sei vorsichtig im Umgang mit Mobbern und bleibe immer in der Öffentlichkeit oder in der nähe von anderen (besonders Autoritätsperson) wenn du von anderen drangsaliert wirst.
• Halte dich von Kämpfen fern.
• Denke daran, alles was sie wollen, ist deine Reaktion. Sie zu ignorieren ist oft besser als dich gegen sie aufzulehnen. Es wird ihnen irgendwann langweilig.
• Berichte jemanden davon, sonst kann die Sache schnell aus dem Runder laufen.

Quelle: http://de.wikihow.com/Mit-Mobbing-in-der-Schule-umgehen (abgerufen am 06.03.2014)

...2014