Δυσλεξία, δείξτε επιτέλους ενδιαφέρον!

Κάπου εκεί γύρω στο 2010, φοιτητής ακόμα στο ΑΠΘ, αποφάσισα να δηλώσω ένα διεπιστημονικό μάθημα , σχετικά με τα ανθρώπινα δικαιώματα,  που πρόσφερε η έδρα της UNESCO. Κάποια αλλαγή στο πρόγραμμά μου όμως δε μου επίτρεψε να το παρακολουθήσω. Παρ’όλ’αυτά δήλωσα συμμετοχή στην εξεταστική. Το μάθημα εξεταζόταν τη μέρα που είχα κληθεί σε δικαστήριο ως μάρτυρας τροχαίου δυστυχήματος, οπότε και πάλι απουσίαζα, δικαιολογημένα όμως.

Μετά από επικοινωνία μου με την καθηγήτρια κα. Παπαδοπούλου*, δέχτηκε να με εξετάσει προφορικά στο γραφείο της, κάπου εκεί στο κτίριο Δοιηκήσεως. Τα κατάφερα (επειδή περί προσπάθειας πρόκειται...) και δεν είχα σημειώσεις ούτε για τα στοιχειώδη. Με καλωσορίζει λοιπόν η καθηγήτρια, μου προσφέρει καφέ και μου κάνει την πρώτη ερώτηση... Το βλέμμα της αγελάδας πήρε τη θέση του στο πρόσωπό μου! Μου κάνει τη δεύτερη ερώτηση και κόντεψα να βγάλω τον καφέ από τη μύτη. Απηύδησε η γυναίκα και με ρώτησε τι σημαίνει το αρκτικόλεξο UNESCO*... Ω, τι έκπληξη, ούτε καν αυτό δεν ήξερα ο αθεόφοβος!

Σε λιγότερο από δύο λεπτά, ευγενικότατα πάντα, με στέλνει στο καλό, κάνοντάς μου την εξής επισήμανση: «Με άριστα το 10, ο βαθμός σου είναι 02, επειδή όμως θεωρώ πως το δυάρι δεν έχει να προσφέρει κάτι διαφορετικό από το τεσσάρι, θα σου βάλω 04. Σε παρακαλώ όμως, μη μου ζητήσεις να κάνω το τεσσάρι πεντάρι για να περάσεις!». Η παραπάνω κουβέντα προήλθε φυσικά από έναν καλλιεργημένο άνθρωπο, που θα μπορούσε δικαίως να με υποβιβάσει ή να με εξευτελίσει, μου χάρισε ένα πρόσκαιρο χαμόγελο και ήταν η αιτία που παρακολούθησα στο μεθεπόμενο εξάμηνο το μάθημα και το πέρασα με 08.

Στον αντίποδα τώρα, υπάρχουν «εκπαιδευτικοί», οι οποίοι με άριστα το 20, βάζουν 02 σε ένα γυμνασιόπαιδο με επίσημη διάγνωση δυσλεξίας. Ένα 12χρονο παιδί που  δεν ξέρει τι είναι ο ελεύθερος χρόνος. Ένα παιδί και δυο γονείς που παλεύουν από κοινού από τη στιγμή που θα σχολάσει μέχρι να κοιμηθεί, να μπορέσει να λύσει μια άσκηση μαθηματικών, να μάθει μια παράγραφο ιστορία και να γράψει 5 λέξεις ορθογραφία. Μια οικογένεια που κάνει αγώνα να τονώσει την αυτοπεποίθηση του παιδιού, διδάσκοντάς του πως σημασία έχει η προσπάθεια και η εξέλιξη και όχι το αποτέλεσμα. Αγώνα να αποδεχτεί τη διαφορετικότητά του χωρίς να νιώθει κατώτερος των συνομήλικών του.

«Το ΚΕ.Δ.Δ.Υ. μαζί με την επίσημη διάγνωση, την οποία υπογράφει κοινωνικός λειτουργός, ψυχολόγος, λογοθεραπευτής και εκπαιδευτικός Ειδικής Αγωγής, προτείνει για κάθε περίπτωση ξεχωριστά, τρόπους υποστήριξης των μαθητών αυτών. Τρόπους που πρέπει να ακολουθήσουν οι γονείς και οι δάσκαλοι, ώστε τα παιδιά αυτά να προαχθούν σωματικά, νοητικά, συναισθηματικά, κοινωνικά, ηθικά, στο βαθμό που οι δυνατότητες τους επιτρέπουν να ενταχθούν στο σχολικό και κοινωνικό περιβάλλον μέσα σε κλίμα ισοτιμίας, ελευθερίας, ασφάλειας και σεβασμού της προσωπικότητάς τους.

Οι σχολικές μονάδες και οι επιτροπές εξετάσεων μαθητών με αναπηρία και Ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες υποχρεούνται να εφαρμόζουν τις εισηγήσεις και τις προτάσεις, οι οποίες αναφέρονται στις αξιολογικές εκθέσεις που συντάσσουν οι αρμόδιες υπηρεσίες (άρθρο 5,παρ. 5. Ν.3699/2-10-2008).»*

Αγαπητοί δάσκαλοι, τα 12-20 ή 25 παιδιά ανά τάξη δεν είναι δικαιολογία. Τα μη εξοπλισμένα ή ανεπαρκή σχολειά δεν είναι δικαιολογία. Το στρεβλό εκπαιδευτικό μας σύστημα δεν είναι δικαιολογία. Τα προσωπικά προβλήματά μας δεν είναι διακιολογία. Διαβάστε, ενημερωθείτε, επιμορφωθείτε. Δείξτε επιτέλους ενδιαφέρον και το δέοντα σεβασμό! Όποιος δε μπορεί να ανταπεξέλθει και δε προσπαθεί να κάνει το καλύτερο δυνατό, ας πάει σπίτι του. Είναι άδικο να καταστρέφουμε τους κόπους μιας οικογένειας, είναι άδικο να διαλύουμε ένα παληκαράκι ή μια κοπελίτσα, που εκ φύσεως σκέφτεται διαφορετικά από εμάς και πιθανότατα σε κάποιους τομείς να μας ξεπερνά!

*Εισηγήτρια και υπεύθυνη του Προγράμματος από το 1986 κ.ε. είναι η ομότιμη Καθηγήτρια του Τμήματος Ψυχολογίας, κ. Δήμητρα Παπαδοπούλου.

*Πρόκειται για τον Εκπαιδευτικό Επιστημονικό και Πολιτιστικό Οργανισμό των Ηνωμένων Εθνών του οποίου τ΄ αρχικά στην αγγλική αποτελούν και την διεθνή ονομασία UNESCO (United Nations Educational Scientific and Cultural ).

*Πηγή: http://blogs.sch.gr/kdaydideira/